Τα ενεργά ηφαίστεια της Ελλάδας

 

Στην Ελλάδα υπάρχουν 39 ηφαίστεια, με μεγαλύτερα – εκτός της Σαντορίνης αυτά της Μήλου, της Νισύρου και των Μεθάνων.


Σαντορίνη:Έχει τη μεγαλύτερη καλντέρα όλου του κόσμου (!!) με ύψος 300 m και διαμέτρου 11 km.
Μήλος.Ηφαίστειο Φυριπλάκας, ύψους 220 m και διαμέτρου 1700 m.
Νίσυρος:Μια από τις μεγαλύτερες καλδέρες στο κόσμο, με ύψος 650 m και διαμέτρου 3000m.
Βόρεια Εύβοια: Πολλά και μικρά ηφαίστεια (Μαλιακός κόλπος, Παγασητικός, Κολπίσκος Αγίου Γεωργίου, Όριο, Μετόχι, Λυχάδα, Οξύλιθος και αλλού).
Σκύρος:Ηφαίστειο Μπάρες και νησίδες Ψαθούρας, Ψαθουροπούλας.
Χίος:Περιοχή Αντιστρόβιλα και Εμπορικού.
Λήμνος:
Μέθανα: Ύψος 417μ. διάμετρος 150μ.
Θήβα:Μεταξύ Βελεστίνου και Αλμυρού.
Έβρος: Περιοχή Φερρών-Σαππών. Πολλά μικρά ηφαίστεια.
Έδεσσα:Περιοχή Αλμωπίας, πολλά και μικρά ηφαίστεια.
Τα ηφαίστεια του Αιγαίου: Ο γεωγραφικός χώρος του Αιγαίου είναι μία από τις πιο σεισμογενείς περιοχές της Γης, καθώς οι γεωλογικές μεταβολές που συμβαίνουν σε τακτά χρονικά διαστήματα είναι έντονες και συνεχείς. Η περιοχή του Αιγαίου διαμορφώθηκε τα τελευταία 23 εκατομμύρια χρόνια, δηλαδή στη διάρκεια της πιο πρόσφατης γεωλογικής περιόδου του ανώτερου καινοζωικού.
Στο ηφαιστειακό τόξο του Νότιου Αιγαίου ανήκουν τα ηφαίστεια στο Σουσάκι (Κρομμυωνίας), στα Μέθανα, στον Πόρο, στη Μήλο, στη Νίσυρο και στη Σαντορίνη. Όλα αυτά τα ηφαιστειακά κέντρα βρίσκονται κατανεμημένα κατά μήκος μιας ζώνης πλάτους λίγων δεκάδων χιλιομέτρων και μήκους 450 χιλιομέτρων, η οποία αρχίζει από τον ισθμό της Κορίνθου και καταλήγει στη Νίσυρο. Κατά μήκος του τόξου μόνο τρία είναι τα ενεργά ηφαίστεια (Σαντορίνη, Νίσυρος, Μέθανα), από τα οποία αυτό των Μεθάνων βρίσκεται σε μεταηφαιστειακή δράση, ενώ τα ηφαίστεια της Νισύρου και της Σαντορίνης παρουσιάζουν σημαντική ηφαιστειακή δραστηριότητα.
Το ηφαίστειο της Σαντορίνης
Η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης το 1.650 πΧ ήταν μια από τις μεγαλύτερες στα τελευταία 10.000 χρόνια. Το μάγμα που αναπήδησε ήταν περίπου 30 κυβικά χιλιόμετρα. Η τέφρα σκέπασε μια μεγάλη έκταση στην ανατολική Μεσόγειο και την Τουρκία. Πιθανά, η έκρηξη ήταν η αιτία για το τέλος του Μινωικού πολιτισμού στην Κρήτη.
Η Σαντορίνη έχει γίνει από πολυσύνθετες μεταπτώσεις ηφαιστείων. Έχουν γίνει τουλάχιστον 12 μεγάλες ισχυρές εκρήξεις στα τελευταία 200.000 χρόνια, στο νησί. Το Ακρωτήρι είναι μια Μινωική πόλη στα νότια της Θήρας και ήρθε στο φως από αρχαιολογικές έρευνες. Περίπου, 1-2 μέτρα από τέφρα σκέπασε την πόλη η οποία είχε πληθυσμό περίπου 30.000 κατοίκους.
Φαίνεται από τις ανασκαφές ότι οι κάτοικοι είχαν εκκενώσει με επιτυχία την πόλη πριν την έκρηξη, εξ αιτίας του γεγονότος ότι κανένα ανθρώπινο σώμα δεν βρέθηκε μέσα στην τέφρα. Οι αρχαιολόγοι λέγουν, επίσης, ότι οτιδήποτε αντικείμενο μπορούσαν να μεταφέρουν από τα σπίτια, το είχαν πάρει.
Ένδεκα εκρήξεις έγιναν μέχρι το 197 πΧ, στα δύο νησιά, τη Σαντορίνη και στη Νέα Καμμένη. Η πιο πρόσφατη έκρηξη της Σαντορίνης ήταν το 1950, στην Νέα Καμμένη. Η έκρηξη κράτησε λιγότερο από ένα μήνα. Το αποτέλεσμα της ήταν η δημιουργία θόλου και η παραγωγή λάβας.
Πηγή: MensLounge.gr


Δείτε Περισσότερα: http://www.otherside.gr/2010/05/ta-energa-ifaisteia-tis-elladas/#ixzz1f1YuONB0

ΤΡΕΛΛΟ ΓΕΛΙΟ !!!

http://www.youtube.com/watch?NR=1&feature=fvwp&v=JopKHsbDf8A


http://www.youtube.com/watch?feature=fvwp&NR=1&v=6H0tQeXCtAA

http://www.youtube.com/watch?v=21R7TdvvMLk&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=cV84s8TbXgs&feature=related

«Α Π Ο Κ Α Λ Υ Π Τ Ι Κ Ο !ΟΡΙΣΤΕ Η ΕΚΘΕΣΗ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΣΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (PIIGS)

Πριν από κάποιες μέρες είχα γράψει ότι η Ιρλανδία φοβίζει περισσότερο από την Ελλάδα και ότι οι δανειακές της υποχρεώσεις και το συνολικό εξωτερικό της χρέος είναι αρκετά μεγαλύτερο αυτών της Ελλάδας.

Τώρα προστίθεται ακόμη ένα στοιχείο που είναι επιβαρυντικό τόσο για την Ιρλανδία όσο και για την Πορτογαλία. Πρόκειται για την έκθεσή των χωρών αυτών στο ελληνικό χρέος.

Στο παραπάνω γράφημα⁽¹⁾ που έφτιαξα με την έκθεση των χωρών στο χρέος της Ελλάδας ως ποσοστό του ΑΕΠ κάθε μιας από αυτές φαίνεται ξεκάθαρα το τραγελαφικό της υπόθεσης. Οι χώρες με την μεγαλύτερη έκθεση είναι η Ιρλανδία με 3,9% και η Πορτογαλία με 4,3% των ΑΕΠ τους.

Στο σημείο αυτό φαίνεται ξεκάθαρα τι θα σήμαινε μία αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Ένα αναπόφευκτο ντόμινο αναδιαρθρώσεων στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία.

Κοιτάξτε τώρα στο επόμενο γράφημα⁽¹⁾ την έκθεση κάθε χώρας συνολικά στο χρέος των PIIGS ως ποσοστό του ΑΕΠ κάθε μίας.

Παρατηρείστε την πολύ χαμηλή έκθεση της Ελλάδας (0,6%) και την τεράστια έκθεση της Ιρλανδίας (41,8%). Εξακολουθείτε να έχετε καμιά αμφιβολία ότι μια αναδιάρθρωση της Ελλάδας θα καταστρέψει την Ιρλανδία;

Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που δεν αφήνουν οι Ευρωπαίοι να προχωρήσει το σενάριο αυτό. Καταλαβαίνεται επίσης και τις δηλώσεις που έκανες ο Σαρκοζί περί αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Η έκθεση της χώρας του στο χρέος των PIIGS ακολουθεί αυτή της Ιρλανδίας (34,1%).

Η Πορτογαλία βρίσκεται και αυτή πολύ ψηλά στο 28,6%, ενώ και οι Ολλανδοί που τους απολαύσαμε με τις πρόσφατες επιθετικές δηλώσεις τους προς την Ελλάδα βρίσκονται στην τρίτη θέση μετά την Γαλλία (30,5%).

Τα νούμερα είναι αμείλικτα. Και όταν παρουσιάζονται με την μορφή γραφημάτων εξηγούν τις δηλώσεις που ακούμε στα δελτία ειδήσεων. Το μόνο που χρειάζεται είναι η εύρεση των στοιχείων και η οπτικοποίησή τους.

http://forza-grecia.pblogs.gr/2011/05/a-p-o-k-a-l-y-p-t-i-k-o-oriste-h-ekthesh-twn-hwrwn-sto-hreos-ths.html

 

Το χρέος της Ελλάδας με μια ματιά

Βλέποντας το διάγραμμα, αναρωτιόμαστε αν όσα μας συμβαίνουν είναι λιγότερα απ'όσα έπρεπε να υποστούμε. Η αλήθεια είναι πως δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε (μάλλον) η τελευταία φορά που το ελληνικό κράτος φτάνει σε αυτά τα χάλια.
Η Ελλάδα έχει κηρύξει πτώχευση τέσσερις φορές ....

Ευρώπη και Ελλην................

Ο φιλόσοφος Φρειδερίκος Νίτσε δίνει μία ξεχωριστή απάντηση...
Διαβάστε το χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο:
«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του…
Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα......

Από το ευρώ… στη δραχμή

Διαβάστε ένα προφητικό κείμενο που έγραψε γνωστός οικονομολόγος το 2003, στο οποίο υποστήριζε ότι «είναι πολύ πιθανόν η Ελλάδα να είναι μια από τις πρώτες χώρες που θα επιλέξουν να εγκαταλείψουν με τη βούλησή τους το ενιαίο νόμισμα».

Ακολουθεί το κείμενο...

Λένε ότι μια καλή ιστορία πάντοτε αξίζει κάτι. Ορίστε λοιπόν μία. Όταν ήμουν μικρός μού είχαν χαρίσει δύο πολύ μικρά χρυσά νομίσματα. Επρόκειτο για ένα ελληνικό των 5 δραχμών που απεικόνιζε τον Γεώργιο Α' και για ένα γαλλικό των 5 φράγκων που απεικόνιζε τον Ναπολέοντα Γ´. Και τα δύο νομίσματα έμοιαζαν πολύ μεταξύ τους.

Είχαν το ίδιο βάρος και τις ίδιες διαστάσεις - την ίδια περιεκτικότητα, με άλλα λόγια, σε χρυσό. Τα νομίσματα αυτά είχαν έτσι το ίδιο αντίκρισμα και στις δύο χώρες. Ήταν, με άλλα λόγια, κάτι σαν το σημερινό ευρώ...

Αργότερα έμαθα ότι αυτή η ομοιότητα ωφείλετο στη Λατινική Νομισματική Ένωση (ΛΝΕ), ένωση στην οποία συμμετείχαν από το 1865 η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ελβετία και η Ιταλία και από το 1868 και η Ελλάδα.

Για την ιστορία, η ΛΝΕ ατύχησε και ατόνησε πολύ πριν από την επίσημη διάλυσή της το 1926, λόγω των διακυμάνσεων μεταξύ των τιμών του χρυσού και του αργύρου και λόγω των διαφορών ανάμεσα στα βιοτικά επίπεδα των συμμετεχουσών χωρών.

Εξαιτίας της ΛΝΕ επίσης η Ελλάδα, η οποία είχε να χρηματοδοτήσει το εκσυγχρονιστικό πρόγραμμα του Χ. Τρικούπη (και για τον λόγο αυτόν είχε σημαντικά ελλείμματα προς τον υπόλοιπο κόσμο, τα οποία χρηματοδοτούσε με δάνεια), εξήντλησε τα αποθέματά της σε χρυσό και άργυρο (δηλαδή, τη νομισματική της βάση) και το 1893 επτώχευσε...

Η οικονομική θεωρία υποστηρίζει ότι μια χώρα που εκδίδει το δικό της νόμισμα (και που χρωστάει σε αυτό) δεν μπορεί να πτωχεύσει, αφού μπορεί πάντοτε να καταφεύγει στα τυπογραφεία της και να τυπώνει πληθωριστικό χρήμα για να πληρώνει τα χρέη της (seignorage). (Φυσικά με το να εκδίδει κανείς συνεχώς νέο χρήμα δεν σημαίνει ότι μπορεί και να διατηρεί αλώβητο το βιοτικό του επίπεδο - το νόμισμα κάθε τόσο θα πρέπει να υποτιμάται.)

Η οικονομική θεωρία υποστηρίζει επίσης ότι μια χώρα (ή μια επαρχία) που έχει υιοθετήσει ένα άλλο νόμισμα κάλλιστα μπορεί να πτωχεύσει, αφού δεν είναι τίποτε άλλο από μια επιχείρηση με έσοδα και έξοδα (θυμηθείτε, π.χ., το Orange County).

Καλά είναι τα ευρώ, όταν όμως τα έχουμε. Οταν δεν τα έχουμε, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν. Και τελευταίως πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι, καθώς κερδίζουμε λιγότερα από όσα ξοδεύουμε, θα έρθει η εποχή (π.χ., σε δέκα χρόνια από σήμερα) κατά την οποία δεν θα έχουμε αρκετά από τα τόσο αγαπημένα μας ευρώ στην τσέπη μας.

Στοιχεία δε που τεκμηριώνουν την άποψη αυτή απαντώνται όλο και συχνότερα στις επίσημες στατιστικές. το έλλειμμα του ισοζυγίου των τρεχουσών συναλλαγών, η χειροτέρευση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας, η γήρανση του πληθυσμού, ο επίμονα ελλειμματικός τρόπος διαβιώσεώς μας και η ύφεση που πλήττει ήδη (και η οποία αναμένεται σταδιακά να εξουθενώσει) τους αιμοδότες μας Γερμανούς αποτελούν μερικά...

Προσέξτε! Η κατανάλωσή μας ξεπερνά, χρόνια τώρα, την παραγωγή μας και για να τη συντηρούμε πρέπει να δανειζόμαστε από τους ξένους. Αυτό δεν μπορεί να γίνεται εσαεί.

Αν, λοιπόν, ελλείψει ρευστότητας, κάποτε δεν μπορέσουμε να αποπληρώσουμε τα δάνειά μας και τις πολλές υποσχετικές του Δημοσίου (π.χ., τα ομόλογά του προς το ΙΚΑ), τότε θα πρέπει να (ξε)πουλήσουμε την εναπομείνασα δημόσια περιουσία.

Και αν αυτή δεν μπορέσει να πουληθεί σε καλή τιμή, τότε κάποιος ατυχής θα βρεθεί στη θέση του Τρικούπη. Αν, από την άλλη, είχαμε το δικό μας νόμισμα, θα μπορούσαμε να διορθώσουμε την αρχική στρέβλωση με μια υποτίμηση.

Μη έχοντας όμως τη δυνατότητα αυτή και με δεδομένη την ασυμμετρία με την οποία μια ύφεση πλήττει μια οικονομία, θεωρώ ότι είναι πολύ πιθανόν η Ελλάδα να είναι μια από τις πρώτες χώρες που θα επιλέξουν να εγκαταλείψουν με τη βούλησή τους το ευρώ. Φυσικά αυτό δεν θα γίνει αύριο και ίσως λοιπόν να υπάρχει ακόμη χρόνος για μια αλλαγή πορείας...

* Ο κ. Νίκος Α. Κεράνης είναι οικονομολόγος και οικονομικός αναλυτής της Πήγασος ΑΧΕΠΕΥ. Οι απόψεις που εκφράζονται στο παρόν κείμενο είναι προσωπικές.
http://www.newsbeast.gr/financial/arthro/224362/ena-profitiko-keimeno-pou-graftike-to-2003/